(1)

بیا دوباره پاک کن زجاده ها غبار را            به عاشقان نوید ده رسیدن بهار را 

ببین دلم گرفته و بهانه می کند تورا            به من بگو که می رسی ، زدل مبر قرار را 

(2)

ظهور کن نگار من بیا که از سر شعف                فدای قامتت کنم دو چشم اشک بار را

مام لحظه های من فدای یک نگاه تو               بیا و پاک کن زدل حدیث انتظار را 

(3)

آقا بیا بخاطر باران ظهور کن                            مارا از این هوای سراسیمه دور کن

وقتی برای بدرقه ی عشق می روی                 از کوچه های خسته ما هم عبور کن

(4)

نشسته در دو چشم تو نگاه بی قرار من                     بیا گره گشا گره گشا زکار من

کنون نگاه مست توست که می برد قرار من           بیا طبیب درد من همیشه غم گسار من

(5)

آه می کشم تو را با تمام انتظار                                  پرشکوفه کن مرا ای کرامت بهار

می رسد بهار من ، بی شکوفه ام هنوز                      آفتاب من بتاب، مهربان من ببار

(6)

کوچه کوچه جستجو خانه خانه در گذار                     قلب من شکفته است در بهار انتظار

آخرین گل محمدیست این که می رسد زراه          هم تبار نرگس است در تبسم بهار

(7)

عشق،یعنی عشق یعنی انتظار                                 در فراق تک سواری بی قرار

عشق یعنی واهمه بی واهمه                                  خادم المهدی شدن بی خاتمه

(8)

با نام تو راه عشق آغاز شود                             شب با نفس سپیده دم ساز شود 

با نام  تو ای بهار جاری در جان                            یک باغ گل محمدی باز شود 

 (9)

آقا نگاهت سوی آهوهاست می دانم                 دستان پاکت مثل من تنهاست می دانم

آقا اگر تو بر نمی گردی دلیل آن                          در دست های پرگناه ماست می دانم

 (10)

همین که گام می زنی به خلوت خیال من                    سرشک شوق می چکد ز چشم اشکبار من 

کنون نگاه مست توست که می برد قرار من             بیا طبیب درد من بیا بمان کنارمن

(11)

در بزم ولا جام هدایت مهدیست                              مقصود ز نور بینهایت مهدیست

ثبت است که در جریده عالم قدس                         گلواژه روشن هدایت مهدیست

(12)

هجران جانان تا به چند؟ آن یارکو، آن یار کو؟            تاکی بود قرآن نهان؟ دیدار کو، دیدار کو؟

ای عاقلان دیوانه ام ، زنجیر زلف یار کو؟                      بر شعله های شوق دل ، پروانه ی دلدار کو؟

 (13)

مهی که راز جمالش هنوز سربسته است            به غارت دل سودائیان کمر بسته است

به یازده خم می گرچه دست ما نرسد              بده پیاله که یک خم هنوز سربسته است 

(14)

دلم گرسبز مانده در زمستان از بهار توست         تمام باغ های سبز ساحل یادگار توست

از اقیانوس می پرسم نشان خانه سبزت                 که دریا قسمتی از شعرهای انتظار توست

(15)

به تماشای طلوع تو جهان چشم براه                       به امید قدمت کون و مکان براه 

در شبستان شهود اشک فشان دوخته اند            مه شب تا سحر خلوتیان چشم براه

(16)

رسیدی و پرو بال فرشته ها واشد                شب از کرانه ی هستی گذشت ،فرداشد

تو آمدی و به یمن نگاه تازه تو                      خطوط مبهم و مخدوش عشق خوانا شد

(17)

در آئینه ها زلال نورش جاریست                 در مسجد جمکران حضورش جاریست

در خلوت عشاق دل افروخته اش                  انوار دل آرای ظهورش جاریست

(18)

در سهله و جمکران تو را می جویم                 عجل لولیک الفرج می گویم

(19)

 می رسی سپیده به دوشت ، می شود تمام جهان سبز

                                    پیش رو افق در افق سرخ، پشت سر کران تا کران سبز

خاک زیر پای تو روشن ، باد با نگاه تو آتش

                                           می شود به وقت حضورت ، چشمه چشمه آب روان سبز

(20)

 جلوه های نور رویت دیدنیست                     بوسه از لعل لب تو چیدنی است

در کنار سفره ی احسان تو                              جام عشقت با لقا نوشیدنیست